"Listen, I know it's been hard. You know it's no different for me"

Moja hipochondria momentami mnie przerasta. I przeraża jednocześnie. 

Na Internecie (w komentarzach pod tym postem) znalazłam gościa, który miał wytatuowane "301.83"

Nie zrozumiałam o co chodzi. Wpisałam więc tę liczbę w Google.
Pierwszym wynikiem był artykuł w wikipedii. 

Siedzę. Czytam. Identyfikuję się.

To w sumie smutne. 

Po pierwsze, że identyfikuję się tak bardzo.

Po drugie, że identyfikuję się tak łatwo.

I mean... że tak łatwo jest mi uwierzyć, że na coś cierpię.

___________________________________________________________________

Ostatnio coraz bardziej się wycofuję,

Chciałabym pójść na konkurs z prawa karnego. Ale boję się, że się zbłaźnię.

Chciałabym się udzielać w kole prawa administracyjnego, ale boję się publicznych wystąpień. No i boję się, że się zbłaźnię.

Chciałabym też bardziej aktywnie uczestniczyć w zajęciach na uczelni. Ale za każdym razem boję się, że się wygłupię, powiem coś nie tak. No i że się zbłaźnię.

Coraz ciężej jest mi wychodzić z mojej "comfort zone". Nie chce mi się już czasem starać, bo wiem, że i tak mi nie wyjdzie.

Brakuje mi odwagi i nie bardzo wiem, jak mogłabym ją zyskać. 

Ale chyba już dość. Nie chcę dłużej kryć się w przytulnej skorupce. Czas chyba podjąć wyzwanie. Nawet nie z odwagi, ale z frustracji z jej braku.

Każda motywacja jest dobra, żeby w końcu się przełamać :)

Bo strach jest iluzją.

A iluzjom nie ma co się poddawać :)

Even if it's the last thing we do together